Twee in een dozijn

Een lange tijd was het traditie dat familiebedrijven binnen de familie bleven. Voor sommige families is dat nog steeds het heersende standpunt. Ook in onze familie was dat gebruikelijk. Van generatie op generatie waren er drogisterijen, schildersbedrijven en verfhandels binnen onze familie, die van de een op de andere generatie overgingen.

Mijn vader dacht anders over die automatische overgang naar de volgende generatie, en heeft mij nooit aangespoord om in zijn voetsporen te treden.

Op een bepaald moment echter wilde ik zelf in de zaak, en nadat we het daar uitvoerig over hadden gehad ging ik mijn vader assisteren in zijn verfhandel. Dat was in 1982, en ik was 21 jaar jong. De verfhandel draaide goed, het waren onbezorgde tijden, en ik had er veel schik in.

Andere interesses

Op kantoor zat één dag per week een dame die de boekhouding deed en eens per jaar kwam de accountant om het grootboek door te nemen, waarna er een jaarrekening werd opgesteld. Dat vond ik interessant, mede omdat die een draagbare computer bij zich had en daarmee aan de slag ging, terwijl onze administratie een handgeschreven doorschrijfboekhouding was.

Enige jaren later toen de eerste betaalbare computers op de markt kwamen en daarmee software, zoals boekhoudsoftware, rees bij mij het idee om zelf met een computer de boekhouding te gaan voeren. Enerzijds omdat de hiervoor genoemde dame met pensioen ging, en anderzijds omdat ik als ondernemer, ik had de verfhandel van mijn vader inmiddels overgenomen, meer inzicht in en invloed op de financiële verslaggeving wilde hebben.

Ik heb in die tijd in de avonduren het praktijkdiploma boekhouden en het diploma moderne bedrijfsadministratie gehaald, en was daarmee in staat geheel zelfstandig de boekhouding te voeren. Maar het ging verder. Ik vond het leuk om in de avonduren te studeren en kreeg steeds meer interesse in het vakgebied accountancy. Op een gegeven moment kreeg ik zelfs het idee om te stoppen met de verfhandel en verder te gaan met accountancy. Dat was midden jaren negentig. Echter, dat riep wel enige vragen op.

Verkoop familiebedrijf

De verfhandel liep goed en gaf een bepaalde zekerheid, terwijl het maar afwachten was of die zekerheid er na een dergelijke verandering nog steeds zou zijn. Misschien was ik er toch niet geschikt voor, of was het vinden van een baan niet zo heel eenvoudig. Dat zijn zaken waar je natuurlijk rekening mee moet houden als je een gezin te onderhouden hebt, en dat had ik.

Mijn kinderen zijn geboren in 1991 en 1993 en mijn vrouw werkte in die tijd niet, maar zorgde voor de kinderen. Bovendien, wat zou vader ervan vinden. Veel twijfels en onzekerheid dus, wat mij deed besluiten om door te gaan met de verfhandel.

Begin deze eeuw, we waren inmiddels 2 keer verhuist en ook flink gegroeid, knaagde toch weer dat idee om van professie te veranderen. Enerzijds omdat het vakgebied accountancy, en inmiddels met name binnen dat vakgebied het belastingrecht mij steeds meer aansprak, en anderzijds omdat ik de verfhandel, het was inmiddels een heuse verfmengerij, minder leuk begon te vinden.

Meestal was ik op zaterdag in mijn eentje op de zaak om nog van alles en nog wat te doen. Je bent ondernemer of je bent het niet en dan kost het meestal wel 6 dagen om alles wat je te doen had klaar te krijgen. Die zesde dag kon ik op een gegeven moment niet meer opbrengen.

Meestal maakte ik daarom vanaf die tijd op zaterdag lange wandelingen en overpeinsde ik hoe dat ik de switch kon maken van verfmenger tot belastingadviseur. Dat is geen geringe stap waarbij opnieuw de vraag speelde hoe dat ik het aan vader zou vertellen, het was immers een familiebedrijf waarin ik de zoveelste generatie was. Kun je je voorstellen dat ik op een moment tegen mijn vader zou zeggen, hey Pa, ik verkoop de tent en dan ga ik verder als belastingadviseur. Hij zou me met een blik aangekeken hebben waaruit zou blijken dat hij dacht of ik ze nog wel allemaal op een rijtje heb.

Ik wist of had in ieder geval een sterk vermoeden dat, als ik mijn bedrijf verkoopklaar zou maken waarmee het de vorm kreeg, waarin iemand die ik als koper van mijn bedrijf zag, interesse had, de kans reëel was, dat hij het ook zou kopen. En zo geschiedde. Blijft nog de vraag wat ik had bedacht hoe dat ik mijn plannen aan mijn vader zou vertellen.  Niet, ik had het hem niet verteld. Dat wil zeggen, mijn plannen had ik hem niet verteld.

Pas nadat ik de zaak verkocht had heb ik het hem verteld. Dat was niet alleen omdat het wellicht een ambitieus plan was, met kans op mislukken, maar ook omdat ik niet wilde dat hij zich ermee zou bemoeien.

Van familieondernemer naar Estate Planner

Inmiddels had ik ook een aanvang gemaakt met een avondstudie belastingrecht, die ik in 2008 afgerond heb. Behalve diverse andere wat kortere studies heb ik later ook nog de opleiding tot Register Adviseur Bedrijfsopvolging afgerond. Inmiddels richt ik mezelf op het vakgebied van de Estate Planning met veel raakvlakken op de andere gebieden.

Het kan dus wel, een totale omwenteling in je professie, waarbij ik aanteken, dat ik twee beroepen in een mensenleven wel genoeg vind. Je moet er immers voor waken dat het geen 12 ambachten en 13 ongelukken worden. En mijn vader, die vindt dat ik het prima gedaan heb.